• آزمون های و تست روانشناختی فراوانی درتعیین برونگرایی یا درونگرایی افراد وجود دارد.
• یکی از دقیق ترین و دم دست ترین آزمون هایی که می توان از طریق آن پی برد که آیا درونگرا هستیم یا نه، هنگامی است که کاملا خسته و بی حوصله هستیم. در این حالت می توانیم ازخودمان بپرسیم که چه چیزی حال ما را بهتر می کند؛ مثلا با خود خلوت کردن و کتاب خواندن و گوش دادن به موسیقی یا با دوستان به گردش رفتن؟ اینکه چه پاسخی می دهیم، تا حدی در این زمینه تعیین کننده است.
• خیلی ها به اشتباه خجالت را مترادف با درونگرایی می دانند. حال آنکه این دو متفاوتند و یک فرد درونگرا ممکن است اصلا از حضور در جمع شرم نداشته باشد.
• به طور کلی فرد برونگرا معنا و ارزش زندگی خود را از جهان بیرون و ارتباط های بیرونی خود می گیرد، اما فرد درونگرا با گرایش به درون خود و سیر در افکار و احساسات خود، تلاش دارد تا مفهوم و رضایت زندگی اش را از درون خود بگیرد.
• با این حال هیچ کس برونگرا یا درونگرا مطلق نیست و بیشتر افراد در مرز میان این دو حالت در نوسان هستند.
• نه درونگرایی و نه برونگرایی هیچ یک به خودی خود منفی یا مثبت به شمار نمی روند. این دو واکنش ساز و کارهای متفاوت روانی ما در تطبیق با شرایط زندگی هستند.
• با این حال برونگرایی یا درونگرایی می توانند نشان از بیماری روانی و عدم تعادل روانی هم داشته باشند مثلا وقتی فردی بیش از حد به دنیای درون خود مشغول باشد و و با دنیای بیرون قطع ارتباط کند یا فرد دیگری، با برونگرایی ببیش از حد خود دچار رفتارهای اعتیاد گونه در کار و ... شود، می توان زنگ خطر را برای هر دو صدا در آورد.
• همه روانشناسان تاکید می کنند که یک شخصیت سالم، ترکیبی است متعادل از ویژگی های برونگرایی و درونگرایی.
بنابراین افرادی که بیشتر به درونگرایی گرایش دارند باید ضمن حفظ ویژگی های درونگرایانه خود، رفتارهای برونگرایانه را هم بیاموزند. همین امر در مورد افراد برونگرا نیز صادق است؛ یعنی آنها می توانند با حفظ ویژگی های برونگرایی خود، رفتارهای درونگرایانه را در خود تقویت کنند.
منیع: همشهری
