• عموما گروه درمانی نسبت به درمان فردی در مرحله بالاتری قرار دارد؛ به این معنا که به لحاظ شیوه های درمانی پیشرفته تر است.
• اینکه بیماری نیاز به گروه درمانی دارد یا درمان فردی، کاملا به نظر روانشناس یا روانپزشک است.
• شیوه معرفی فرد به گروه درمانی به این شکل است که فرد پس از چندین جلسه روان درمانی، به تشخیص روانپزشک به جمعی که مشکلات مشابه روانی او را دارند، می پییوندد.
• نشست های گروه درمانی از 4 تا 8 نفر طی یک هفته در نوسان است. در این جلسات که ممکن است حتی 24 ساعت طول بکشد، افراد درباره مشکلات، علایق و نیازها و خواسته های خود حرف می زنند.
• وقتی افراد مشکلات شان را در جمع بیان می کنند و متوجه می شوند که دیگران هم شبیه همان مشکلات را دارند، آن وقت شوق و امید بیشتری به زندگی پیدا کرده و از افسردگی و اضطراب آسوده می شوند.
• هدف کلی از گروه درمانی، تقویت حس همدلی، همدردی و انسجام اجتماعی از طریق گفت و شنود (دیالوگ) میان افرادی است که دارای معضلات روانی مشابهی هستند.
• از آنجایی که فرد در گروه درمانی با افرادی مشابه خودش روبه رو می شود. نحوه ارتباط بهتر با جهان بیرون و درون خود را در پیوند با دیگران تمرین و سپس درونی می کند.
• یکی از مزیت های گروه درمانی بر درمان فردی به طور عملی با حل معضل خود روبه رو می شود.به همین خاطر همیشه این تجربه عملی برای او کار ساز بوده و از بازگشت بیماری جلوگیری خواهد کرد.
• در گروه درمانی می توانیم از تجربه های رفتاری مثبت دیگران در جهت حل مشکلات روانی خود بهره بگیریم.
• قرار گرفتن در جلسه های گروه درمانی به فرد کمک می کند تا بفهمد که بسیاری از چیزهایی را که در خودش نفرت انگیز و دهشتناک تصور می کرده، همه جزو جنبه های کاملا طبیعی رفتار انسانی هستند. به این طریق است که بیمار خود را تافته جدا بافته از دیگران نمی انگارد.
• خیلی ها به علت شرم و رودربایستی ، از حضور فعال در این اجتماع ابا دارند اما گروه درمانی با قرار دادن فرد در جمع کوچک تری،حس اعتماد به نفس او را تقویت می کند.
گردآوری: مرکز مشاوره روان شناسی آرامیس
