پرداخت نشدن سرانه و به تبع آن دریافت اجباری پول از پدران و مادران دانش آموزان و در نتیجه زیر پا گذاشتن اصل 30 قانون اساسی، در اولویت قرار گرفتن اموری که اهمیت و تاثیر چندانی در امر تعلیم و تربیت دانش اموزان ندارد مانند هوشمند سازی مدارس، تغییر شتاب زده ساختار نظام آموزش و پرورش، کاهش چشمگیر تعداد دولتی، تعطیلی کامل پنجشنبه ها با استناد به سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، تغییر شتابزده ساختار کتاب های درسی بدون طی دوره آزمایشی و ضوابط مربوطه، فرستادن اجباری دانش آموزان سال اول دبیرستان قبولی شهریور به هنرستان از مشکلات پیش روی آموزش و پرورش در سال تحصیلی 93-92 است.
کمبود معلم در دوره ابتدایی، تراکم دانش آموزی، عملکرد سلیقه ای و جزیزه ای معاونان و مدیران کل، احیا نشدن معاونت پرورشی، حل نشدن مشکل ورزش دانش آموزی و بسنده کردن به اجباری شدن برخی رشته های ورزشی در دبستان ها، بی انگیزگی مدیران، معلمان ، دبیران و کارکنان مدارس، بی توجهی به مشکلات فرهنگیان، قطع ارتباط با تشکل های صنفی معلمان، قانون گریزی و نادیده گرفتن گرفتن نظرات متخصصان و کارشناسان و نیمه تمام رها شدن هزاران پروژه عمرانی خلف وعده در تامین و ساخت فضاهای ورزشی، از دیگر مشکلات دستگاه عظیم آموزش و پرورش است. هنوز از مردمی که زیر بار گرانی ها قد خم کرده اند در مدارس دولتی عادی به بهانه های مختلف پول دریافت می کنند، دانش آموزان بدون در نظر گرفتن علاقه به هنرستان ها فرستاده می شوند، به مشکلات مردم رسیدگی نمی شود.
نشانه های امید
مشکلات پیش روی آموزش و پرورش متنوع و زیاد است و به همین دلیل نمی توان از سرپرست یا وزیر جدید آموزش و پرورش توقع معجزه داشت و یک شبه همه مشکلات را حل کند. با این همه بارقه ای از امید جوانه زده و نخستین گام برای سر و سامان دادن به وضعیت کنونی مدارس با پرداخت بخشی از سرانه مدارس برداشته شد. سرپرست وزارت آموزش و پرورش که خود از فرهنگیان با سابقه است مشکلات را به خوبی درک کرده و سعی در حل آنها دارد. البته درک مشکل به تنهایی به حل آن نمی انجامد و باید ابزار لازم نیز در اختیار باشد که مهم ترین آن انتخاب مدیرانی کاردان است.
منبع : همشهری
گردآوری: مرکز مشاوره آموزشی، پژوهشی و درمانی آرامیس
