در هر حال این دو جوان با یکدیگر زیر یک سقف می روند و تازه با واقعیت های – چه بسا خشن – زندگی آشنا می شوند. اینجاست که تازه باید مثلا قسط وام های سنگینی را که گرفته اند، بپردازند. مدت کوتاهی که می گذرد به تدریج اختلاف ها شروع می شود و بگومگوها و دعواها بالا می گیرد . حالا اگر فرزندی هم در میان باشد ، قضیه بغرنج تر می شود. خلاصه این اختلاف ها اگر حل نشوند می توانند سال ها باقی بمانند و هر از گاهی به بهانه ای سر برآورند و مایه دعوا و مرافعه شوند. چند روز پیش زن و مردی به من رجوع کردند که پس از 41 سال هنوز دعوا و بزن بزن داشتند! تا زمانی که زن و شوهر جوان هستند و از جهات گوناگون به یکدیگر احساس نیاز می کنند، این اختلاف ها گاهی سر بر می آورند اما به هرحال یکدیگر را تحمل می کنند و آن دوستی و محبتی که باید میان آنها باشد کمرنگ می شود ولی هنگامی که سن بالا می رود اختلاف ها تشدید می شوند و علیه هم لشکر کشی می کنند.
در اینجا با 2 مسئله روبه رو هستیم: یکی عوامل پیدایی این اختلاف ها و دیگری چگونگی حل شان. این دو مسئله با فرهنگ ما مرتبط است. یکی از انتقاداتی که به برخی از خانواده های ایرانی وارد است، این است که اکثر پسر سالار هستیم و ارزش بیشتری به پسرها می دهیم و بنابراین از همان کودکی میان دختر و پسر تبعیض و اختلاف ایجاد می کنیم، به گونه ای که وقتی پسر بزرگ شد و تشکیل خانواده داد، حسب آن تربیت خاص احساس می کند آزادی و حق بیشتری دارد. اینجاست که با منم منم کردن های زیاد و فهم خود را بیشتر دانستن و به رخ کشیدن قدرت مردانگی اش، به تحقیر همسرش می پردازد. او در واقع با همان اعتماد به نفسی که به نادرست از دوران کودکی گرفته با همسر خودش رفتار می کند. گاهی وقت ها این رفتارها آنقدر بد و ناخوشایند هستند که ادم می گوید صد رحمت به دوران برده داری!
اینگونه رفتارها گاهی پیامدهای بدی در خانواده ها دامن می زند که آسیب های زیادی در پی دارد. در این میان گاه بزرگ ترها هم به این اختلاف ها دامن می زنند و با راهنمایی های نادرست و یا به واسطه عدم درک درست، معضل انها را تشدید می کنند. از سوی دیگر بروز همین اختلاف ها در میان خانواده های دارای فرزند، اگر به درستی ریشه یابی یا حل نشوند، می توانند الگوهای بدی برای زندگی آینده بچه ها فراهم اورند.
دکتر پرویز روزبیانی، روانشناس بالینی
