یکی از عمده ترین این موارد تنبیه بدنی است، در حالی که خانواده ها در مورد اثرات منفی و عمیق تنبیه در خلاقیت، اعتماد به نفس و رشد کودک شان بی اطلاع هستند. حتی در قانون آمده تنبیه به قدر کفایت و برای تربیت فرزند لازم است.
در حالی که محبت تنبیه، به قدر کفایت و تربیت در خانواده های مختلف مفاهیم متفاوتی دارد و این موضوع باید در قانون مشخص باشد. انتظار فعالان حوزه حقوق کودک این است که مسئولان آموزش و پرورش، وزارت بهداشت و درمان و آموزش عالی به موضوع آموزش فرزندپروری در نسل جوان بیش از این بها بدهند. جوانانی که قرار است نقش پدری یا مادری را نپذیرند،هیچ آموزشی برای پذیرفتن این نقش دریافت نکرده اند.
به عنوان یک مددکار اجتماعی معتقدم بهترین راه برای کاهش کودک آزاری پیشگیری نوع اول است. یعنی در وهله اول تلاش کنیم با آموزش به والدین و جوانانی که قرار است. نقش پدر و مادری بر عهده بگیرند از وقوع کودک آزاری کم کنیم. البته کودکانیکه مورد آزار قرار گرفته اند. نیز حتماً نیاز به مراقبت دارند تا به شرایط عادی برگردند.
کودک آزاری جسمی همیشه با کودک آزاری عاطفی و روحی همراه است. پدر و مادری که فرزندش را به طور جسمی تنبیه می کند حتماً جملاتی با بار منفی یا فحش هم نثار کودک می کند. که بار روانی کودک آزاری را بیشتر می کند. در حالی که تنبیه بدنی هل دادن، فحش دادن ، گفتن حرف های تحقیر آمیز،توهین و حتی مقایسه کردن، کودک آزاری است.
تنبیه کودک به دلیل انجام یک رفتار اشتباه باید با سن شرایط کودک مطابقت داشته باشد. محرومیت کودک از چند دقیقه تلویزیون دیدن، یا کارتون مورد علاقه، پارک، بازی و مواردی از این دست تنبیه است. اما محرومیت چندروزه از بیرون رفتن و بازی کردن، تلویزیون دیدن،یا غذا و مواردی از این دست، کودک آزاری است. همچنین خانواده نباید از اهمیت موضوع تشویق برای بهبود رفتار کودکان غافل شوند در مواقع زیادی، تشویق متناسب و به جا بسیار کار ساز است و می تواند روابط فرزند با والدین و اطرافیان را بهبود ببخشد.
آمارهای صدای یارا نشان می دهد بخش اعظمی از کودک آزاری ها به دلیل فقر اقتصادی، مشکلات خانواده ها مانند اعتیاد به ویژه مصرف شیشه و فشار های زندگی است. اما از سوی دیگر فقر آگاهی و فقر فرهنگی در جامعه نیز موجب کودک آزاری می شود.
همه شواهد و قراین و صحبت های متخصصان نشان می دهند آمارکودک آزاری رو به افزایش فشارهای اجتماعی، کودکان آسیب دیده و تحت آزار بیشتر می شوند و با خشونت بیشتری نیز مورد آزار قرار می گیرند. بی پرده بگویم کودکان درون خانواده ها به کیسه بوکس تبدیل شده اند.
همین نکات اهمیت تعیین تکلیف قانون حمایت از کودکان و خانواده را که از سال گذشته در مجلس مانده است، نشان می دهد. اعضاء انجمن حمایت از حقوق کودک نیز از نمایندگان مجلس انتظار دارند هر چه سریع تر این قانون را از حالت تعلیق در آورند و از این که قانون به این مهمی به کنار گذاشته شود، پیشگیری کنند. موجودی مهم تر از کودکان در سرزمین ما وجود ندارد، اگر کودکان امروز نسل آزار دیده و ناراضی باشند، هیچ گاه آینده ی کشور خوب و موفق نخواهد بود.
لیلا ارشد مددکار اجتماعی و نایب رئیس انجمن حمایت از حقوق کودکان
گردآوری مرکز مشاوره روان شناسی آرامیس
