بگذارید یک مثال ساده بزنیم. ما می آییم روی صندلی ای که میخ دارد می نشینیم، بعد که میخ ها در بدن فرو رفت، درباره درد، درمان و عفونت کنفرانس و همایش می گذاریم و حرف می زنیم. منظور این است که بحث خویشتن داری هم این چنین است. در فرهنگ ما برخی موانع غلط بر سر راه ازدواج قرار گرفته است. برای مثال، می گوییم کسی که مدرک دانشگاهی یا خانه ندارد، نمی تواند ازدواج کند و با همین نگرش های نادرست باعث شدیم جوانان به ازدواج روی نیاورند. در واقع دائم در جامعه و در میان خانواده این مسئله گفته می شود که افراد در صورت نداشتن شغل آن چنانی، خانه، مدرک تحصیلی و ... نمی توانند ازدواج کنند. بارها دیده شده که برخی زوج ها با ورشکستگی مالی مواجه شدند و مجبور شده اند خانه و ماشین و هر چه را داشته اند، بفروشند و از نو شروع کنند و طلاق را انتخاب نکردند. پس نباید تا کسی ماشین یا خانه ندارد نمی تواند ازدواج کند. این فرهنگ غلطی است که خانواده ها مهریه های سنگین و جهیزیه های بالا را پیش شرط ازدواج می دانند و به جای آن باید به ازدواج آگاهانه و آسان فکر کنند. این مسائل باعث می شود که ازدواج به تعویق بیفتد. ازدواج صحیح، انتخاب همسر خوب و مناسب است. بسیاری از آمارهای طلاق به دلیل بر آورده نشدن نیازهای عاطفی و جنسی است، کمتر کسی به دلیل مسائل مالی از همسرش جدا می شود. باید روی این موضوع کار شود که جوان ها چطور ازدواج آگاهانه داشته باشند و باید علم همسر داری را یاد بگیرند. ما خودمان آمدیم بر سر راه ازدواج، موانع ایجاد کردیم و باید روی این موانع کار کنیم.
خویشتن داری جنسی برای افراد محدودی است و نمی توان آن را به همه تعمیم داد. اسلام هم به این مسئله اشاره کرده و برای افرادی که نمی توانند ازدواج کنند، راه های خویشتن داری را مطرح کرده است. برای مثال، عده ای از این افراد کسانی هستند که به مسافرت های طولانی مدت می روند یا مورد مناسبی برای ازدواج پیدا نکرده اند. این افراد باید از تحریکات سمعی، بینایی و هر چیزی که غریزه و میل جنسی را فعال می کند به دور باشند. انجام فعالیت های ورزشی هم باعث می شود فرد به سمت نیاز جنسی انحرافی نرود. به این دسته از افراد توصیه می شود تا زمانی که خسته نشدند به رختخواب نروند. یکی دیگر از راه هایی که در پیش روی این عده وجود دارد، مطالعه است. به طور کلی پر کردن وقت با کارهای مفید خیلی می تواند به این افراد کمک کند. به جای مصرف مسکن و توصیه به آن، باید به دنبال درمان باشیم. باید بینیم چرا جوان ها ازدواج نمی کنند و سن ازدواج بالا روی فرهنگ کار شود و موانع غلطی را که خود ساختیم برداریم. ضروری است روی مسائلی چون فهم و همسرداری هم کار شود. اگر فرزندان به دلایلی با مشکل مالی مواجه هستند، چه اشکالی دارد که خانواده ها به فرزندان کمک کنند تا بتوانند ازدواج کنند. این که بخواهد از ابتدا استقلال داشته باشند و به خاطر این مستقل بودن ازدواج نکنند،بهای سنگینی دارد. بهای آن هم چیزی نیست جز فشار های روحی و روانی که در اثر خویشتن داری به وجود می آید و با رفتن به مسیر های انحرافی.
ما باید به عنوان پدر ومادر به فرزندان کمک کنیم و شرایط سالم را برای ازدواج ایجاد کنیم. کنار گذاشتن چشم و هم چشمی و تغییر فرهنگ های غلط خیلی کمک کننده است. به جای خویشتن داری، باید روی تغییر این فرهنگ های غلط کار کرد. کار کردن پیرامون مسئله ازدواج ساده، آسان و آگاهانه بیش از هر چیز ضرورت دارد و خویشتن داری مختص تعداد کمی از افراد است.
دکتر سید کاظم فروتن/ متخصص اورولوژی
گردآوری :مرکز مشاوره روان شناسی آرامیس
