آرامیس مشاور

 رضایت فرد از شغلی که دارد، نخستین گام در این زمینه به شمار می رود.
 نارضایتی شغلی وقتی پدید می اید که شغلی را که فرد بر می گزیند، تناسبی با توانایی ها و امکانات و علایق وی نداشته باشد.
 شرایط محیط کار نیز می تواند به نارضایتی شغلی دامن بزند. مثلا مدیرانی که مدیریت را با ریاست و یا تدبیر را با داد و بیداد و زورگویی یکی می بینند، حس نارضایتی را به کارمندان منتقل می کنند.
 یک مدیر آشنا به اصول بهداشت روانی محیط کار خوب می داند که افسردگی و تنش و ناآرامی در محیط کار، سبب کاهش بازده کاری می شود، بنابراین تلاش می کند تا شرایط مناسب کاری برای کارمندان خود فراهم سازد.
 ایجاد جو صمیمیت و حس اعتماد و صداقت، پرهیز از زور و اجبار و همچنین شناسایی استعدادهای کارکنان و فراهم سازی زمینه های شکوفایی آن، از جمله مواردی است که یک مدیر توانمند و موفق در محیط نمی تواند از آنها غافل بماند.
 افرادی هستند که اصولا تیپ های معترض یا بهتر است گفته شود، بهانه جو هستند. آنها در هر شرایطی، حتی اگر مطلوب باشد، پیوسته گله می کنند. معاشرت با این افراد می تواند تعادل روانی در محیط کار را برهم زند.
 یک محیط کار نامناسب کاری می تواند بر نحوه ارتباطات فرد در جهان بیرون و حتی خانواده نیز تاثیر گذار باشد.
 وقتی حجم کار زیاد باشد، افراد دچار استرس شده در مقایسه با توانایی های وی پایین بوده و یا انتظارات شخص در کار برآورده نشود، می تواند موجب فشار کاری زیادی در وی شود.
 ممکن است کمابیش وضعیت های مشابهی بر شرایط کاری در یک جامعه حاکم باشد، در چنین مواقعی بهتر است شخص با تدبیر خاصی میان واقعیت ها و ایده آل ها تفکیک و سعی کند تا جنبه های مثبت کار را ببیند.
 با این همه توصیه روان شناسان به افرادی که در محیط های نامناسب کار به سر می برند؛ این است که هر چه زودتر از آن خارج شوند و محیط های کاری بهداشتی تری را جست و جو کنند.

منبع : همشهری