آرامیس مشاور

• این اختلال ، در ابتدا با برخورد مناسب والدین با کودک و نیز با مراجعه به روانشناسان کودک رفع شدنی است.
• بیش فعالی با شیطنت یا بازیگوشی معمول کودکان تفاوت دارد. بنابراین باید دقت کرد جنب و جوش های لازم کودکانه را به حساب بیش فعالی نگذاشت.
• پرتحرکی ، مشکل در توجه و تمرکز و یا ترکیبی از هر دو می تواند نشانه های بیش فعالی قلمداد شود.
• بیش فعالی از 3 سالگی به بعد تشخیص داده می شود.
• ناتوانی در توجه به جزئیات ، نداشتن صبر و حوصله در گوش کردن و همچنین بی قراری (معمولا این دست از کودکان نمی توانند برای چند دقیقه آرام بنشینند و پیوسته در جای خود وول می خورند. ) از جمله نشانه های جزئی تر بیش فعالی به شمار می روند.
• دختران مبتلا به بیش فعالی غالبا بیشتر از پسران بیش فعال، بی توجهی و عدم تمرکز را از خود نشان می دهند. در عوض پسران دچار انزوا و جامعه گریزی می شوند.
• کودکان بیش فعال نسبت به خودشان بی توجه بوده و کارهای خطرناک انجام می دهند. این خطر پذیری را نمی توان به حساب شجاعت آنها گذاشت.
• زیاد صحبت می‌کند. از توجه به جزئیات ناتوان است، اغلب قادر به پیگیری دستورات یا اتمام کارها نیست، اغلب وسایل خود را گم می‌کند.
• بچه هایی که دچار بیش فعالی از نوع پرتحرکی هستند بچه هایی بیقرار و ناآرام هستند که هیچگاه در یک جا به شکل ثابت نمی نشینند و دائم در حال راه رفتن هستند که این مشکلات در مدرسه نمود بیشتری پیدا می کند چرا که با رفتارهای خود موجب برهم زدن نظم کلاس شده و یا اگر بتوانند خود را کنترل کنند دائما بر روی صندلی خود در حال تحرک هستند و اصطلاحی که معمولا در مورد این گروه از بچه ها به کار می برند این است که گویا موتوری به پای این کودکان وصل شده که از ابتدای روز تا اواخر شب دائم روشن بوده و خاموشی ندارد.

گردآوری : مرکز مشاوره روان شناسی آرامیس