بیشتر این اعتماد ناخودآگاه است . اغلب شما به تعداد افرادی که در زندگی روزمره تان به آنها اعتماد می کنید فکر نمی کنید.
اما گاهی ناچارید به طور خودآگاه به یک غریبه اعتماد کنید. در زمانی نه چندان دور، من در یک فرودگاه کنار پریزهای برق نشسته بودم. خانمی به طرف من آمد ، شارژر گوشی خود را به برق زد، و از ما دو نفری که کنار پریزها نشسته بودیم خواست چند دقیقه ای مواظب گوشی اش باشیم تا او اطلاعات پرواز خود را چک کند. او باید به ما اعتماد می کرد که ما گوشی او را نمی دزدیم و ما باید به او اعتماد می کردیم که او ما را با دستگاه خطرناکی (مثلا بمب مخفی) ترک نمی کند. البته در نهایت معلوم شد که اعتماد متقابل ما به جا بوده است.
مقاله جالبی از چهار روان شناس ، سارا آینزورث، روی باومیستر، کثلین وس و دن ایریلی بررسی می کند که آیا این گونه اعتماد میان غریبه ها به صرف انرژی روانی احتیاج دارد.
اساس مطالعه آنها یک بازی رفتار اقتصادی به نام بازی اعتماد بود. در این بازی، به شرکت کننده ها 10 دلار داده می شد. سپس به انها گفته می شد که می توانند هر چقدر می خواهند از ان پول به شریک بازی خود بدهند. آزمایش گر سپس مبلغ ارائه شده به شریک را سه برابر می کرد. ( اگر شرکت کننده تصمیم 3 دلار به شریک بدهد، شریک 9 دلار از آزمایش گر دریافت می کرد.) سپس شریک می توانست هر چقدر می خواست به شرکت کننده اول برگراند.
این بازی به اعتماد احتیاج داشت. برای کسب بهترین نتیجه مشترک برای بازیکنان، باید شرکت کننده اول همه پول را به شریک می داد و شریک مبلغ نهایی را به طور مساوی تقسیم می کرد. اگر بازیکن اول به شریک اعتماد نمی کرد، او به راحتی می توانست همه پول را برای خودش نگه دراد.
ایده این محققان این بود که در این بازی اعتماد به یک غریبه نیاز به غلبه برگرایش طبیعی به پرهیز از ریسک دارد. برای بررسی این احتمال، آنها نوعی دست کاری برای تقلیل نفس به مطالعه اضافه کردند. طبق مفهوم تقلیل نفس، وقتی افراد درگیر دوره ای از خود تنظیمی پر زحمت می شوند، در غلبه بر گرایشات عادتی در آینده دچار مشکل می شوند. بنابراین، اگر اعتماد نیاز به زحمت داشته باشد. آنگاه کسانی که قبل از بازی به کاری که زحمت دارد می پردازند، کمتر از کسانی که چنین نمی کنند به غریبه اعتماد می کنند.
در یک مطالعه ، شرکت کننده های ویدئویی صامت از مصاحبه با یک خانم می دیدند. در فواصلی خاص، کلماتی در گوشه پایین راست صفحه ظاهر می شدند، یک گروه ویدئو را بدون هیچ گونه دستورالعمل اضافه ای می دیدند، در حالی که به گروه دومی، گفته شده بودند که کلمات نادیده بگیرند – و به محض اینکه متوجه شدند توجه خود را به خام ها برگردانند (این کار در تحقیق قبلی درباره تقلیل نفس مورد استفاده قرار گرفته بود)
بعد از تماشای ویدئو ، شرکت کننده ها بازی اعتماد را بازی کردن ، و به آنها گفته شد که شریکتان دراتاقی دیگر است. همچنین شرکت کننده ها فرمی را پر کردند که ویژگی شخصیتی روانژندی را اندازه می گرفت – درجه گرایش افراد به تمرکز روی خروجی های منفی، و درجه گرایش به تجربه احساسات برانگیخته ماند اضطراب و خشم.
در مطالعه، از شرکت کننده های دارای سطوح پایین روان نژندی تاثیر بالایی از دست کاری تقلیل نفس نگرفتند. اما، آنهایی که سطوح بالای روان نژندی وقتی بعد از تلاش برای پرهیز از نگاه به کلمات روی ویدئو بازی می کردند، نسبت به وقتی این کار را نکرده بودند، پول بسیار کمتری به شریک خود می دادند.
ایده اینجا است که افراد دارای سطوح بالای روان نژندی – به طور خاص ، جنبه ای از روان نژندی که روی قدرت احساسات منفی شان تمرکز می کند – گرایش به ترس از ریسک دارند. این گروه می خواهند از دادن پول به شریک اجتناب کنند و فقط وقتی انرژی انگیزشی کافی داشته باشند خواهند توانست به این گرایش غلبه کنند.
آزمایش های جداگانه ای دو عامل دیگری ار که روی احتمال اعتماد افراد به دیگران تاثیر می گذارد بررسی کردند. در یک مورد، به بعضی شرکت کننده ها گفته شد که بعد از بازی با شریکشان ملاقات خواهند داشت. در دیگری، در ابتدای بازی به افراد یک میزان (جعلی) EEG (الکترونسفالو گرافی، نوار مغزی) داده شد و به بعضی گفته شد که شریک ندیده شان میزان EEG بسیار مشابهی دارد – به شکلی که فقط بین خواهر و برادرها، بستگان یا دوستان نزدیک انتظار می رود.
وقتی افراد باور داشتند که بناست شریک شان را بعد از بازی ببینند، یا وقتی که باور داشتند خیلی شبیه به شریکشان هستند، دست کاری تقلیل نفس روی مقدار پولی که آنها مایل به پرداختش بودند، تاثیری نداشت . در مورد افراد خیلی روان نژند، این تاثیر وقتی که فکر نمی کردند شریکشان را خواهند دید یا شبیه به شریکشان هستند، این تاثیر اتفاق می افتاد.
کنار هم گذاشته همه اینها عبارتست از:اعتماد به غریبه ها گاهی زحمت دارد، به طور خاص، وقتی باور دارید که فقط یکبار فردی را خواهید دید و یا هیچ گونه شباهت خاصی به او ندارید، باور خواهید داشت که اعتماد به او خطرناک خواهد بود. هر چه به این نوع ریسک عکس العمل شدیدتری داشته باشید ، زحمت بیشتری برای اعتماد به یک غریبه نیاز خواهید داشت.
دکتر ارت مارکمن – روان شناس؛ ماهنامه سپیده دانایی ، شماره 77
