آرامیس مشاور




چند سال دیگه بچه به بغل

تا یکی دو دهه پیش ، سنت بسیاری از خانواده ها این بود که زوج های جوان، یک سال بعد از ازدواج، بچه دار می شدند. در صورت سرپیچی از این سنت برچسب نازایی به انها می خورد. پزشکی به آنها معرفی می شد. اما حالا فرهنگ عمومی تغییر کرده است. بسیاری از زوج ها بعد از ازدواج عجله ای برای بچه دار شدن ندارند. حتی اگر از آنها در این مورد سوال شود می گویند هنوز تصمیم مشخصی نگرفته اند. هر چند شاید در عمل زوج های جوان بلافاصله بعد از ازدواج بچه دار نشوند ، به احتمال زیاد بسیاری از آنها از سوی اطرافیان توصیه به بچه دار شدن می شوند. اما آیا بچه دار شدن بلافاصله بعد از ازدواج توصیه روان شناسان نیز هست؟

امروزه غالب روان شناسان و مشاوران خانواده معتقدند بهتر است همسران جوان بلافاصله بعد از ازدواج برای بچه دار شدن اقدام نکنند. آنها می گویند همسران جوان بهتر است، حداقل دو یا سه سال صبر و بعد از آن برای این موضوع اقدام کنند. البته این گفته چندان نیز دور از انتظار نیست؛ به ویژه اگر بدانیم غالب طلاق ها در پنج سال ابتدایی ازدواج رخ می دهد. اما در این گذشت زمان چه چیزی وجود دارد؟ آیا صرف گذشت زمان نشانه آمادگی برای بچه دار شدن است یا این انتظار این است که در این مدت تغییراتی در همسران روی دهد که به اماده شدن آنها کمک کند؟ و شاید موضوع دیگری که برای بسیاری از همسران جوان دغدغه است این باشد که آیا همین که چند سالی از ازدواج آنها گذشت می توانند با خیالی نسبتاً آسوده برای بچه دار شدن اقدام کند یا اینکه نشانه های دیگری برای سنجش آمادگی در این زمینه می توان در نظر گرفت؟
اگر برای شما نیز چنین سوالاتی مطرح است، با ما همراه باشید. چرا که در این مطلب قصد داریم به شما نشانه ها و معیارهایی را معرفی کنیم که برای آمادگی در بچه دار شدن به آنها نیاز خواهید داشت؛ نشانه هایی که برای حصول آنها در غالب اوقات نیاز به گذشت همان زمان حداقل دو یا سه ساله وجود دارد.
وقتی «ف» را می گویید ...
«منظورم این نبود، فقط می خواستم همسرم به من در کارهاهی خانه بیشتر کمک کند.»
«اصلا فکر نمی کردم ناراحت شود، آخه دلم می خواست اون بفهمد من هم خسته ام وگرنه قصد دیگری نداشتم.»
موقعیت هایی از این دست چقدر برای شما آشنا هستند؟ زمانی که شما قصد دارید همسرتان را متوجه نکته ای کنید اما او دچار سوء تفاهم شده و برداشتی اشتباه از صحبت و رفتار شما می شود. چنین وضعیتی برای همه همسران پیش می آید؛ حتی آنهایی که سال ها با هم زندگی کرده اند نیز در این زمینه استثنا نیستند و ممکن است هرازگاهی چنین وضعیتی برای آنها پیش بیاید . اما درباره همسرانی که تازه زندگی مشترک خود را آغاز کرده اند، چنین وضعیتی می تواند به دفعات بیشتری تکرار شود. اگر شما بعد از گذشت مدتی از ازدواج تان هنوز دچار چنین سوء تفاهم هایی می شوید، شاید بهتر باشد کمی درباره تصمیم گیری برای بچه دار شدن نگه دارید. چرا که بعد از بچه دار شدن، به ویژه در ماه های ابتدایی ، همسران زمان کمتری برای صحبت کردن و صرف وقت با یکدیگر خواهند داشت و به صورت معمول احتمال بروز سوء تفاهم بین آنها افزایش می یابد.
حال تصور کنید اگر بیش از بچه دار شدن و به صورت معمول همسران هر روز درگیر سوء تفاهم باشند، بعد از بچه دار شدن، رابطه آنها دچار چه وضعیتی می شود. در این شرایط بهتر باشد کمی به خود وقت بدهید تا بتوانید منظور همسرتان را دقیق تر متوجه شوید. البته توجه داشته باشید اگر دو سه سالی از ازدواج تان گذشته و هنوز حجم زیاد سوءتفاهم ها در رابطه شما و همسرتان باعث آزارتان می شود، بهتر است برای بهبود وضعیت از یک روان شناس یا مشاور کمک بخواهید.
فقط وقتی حامی یکدیگر هستید
هر یک از ما ممکن است در زندگی مشترک خود با مشکلات گوناگونی روبه رو شویم، از مسائل مالی و اجاره خانه یا تنش در روابط ما با اطرافیان مان، یکی از اولین انتظاراتی که همسران در موقعیت های تنش زا از همدیگر دارند، دریافت حمایت عاطفی و عملی از همدیگر است.
شاید در حرف صحبت کردن از حمایت عاطفی آسان باشد، ممکن است توانایی حمایت از همدیگر را نداشته باشند و نتوانند در این زمینه انتظارات همسر خود را برآورده سازند . البته اگر فرصت مناسبی در اختیار همسران قرار گیرد و بتوانند در این زمینه با همدیگر به گفت و گو بپردازند و اطلاعات لازم درباره تفاوت های بین زنان و مردان و ویژگی های خاص همسر خود را کسب کنند، می توانند از عهده این تکلیف دشوار بربیایند. اما اگر شما هنوز در این زمینه به موفقیت نسبی نرسیده اید و یکی از موضوعات اختلافی بین شما و همسرتان همین مسئله است، بهتر است برای بچه دار شدن دست نگه دارید.
توجه داشته باشید بچه دار شدن یکی از موضوعاتی است که می تواند طیفی از وظایف جدید را پیش روی همسران قرار دهد و آنها را دچار تنش سازد. در این وضعیت اگر همسران نتوانند از همدیگر حمایت های لازم را به عمل آورند، می تواند رابطه آنها دچار مشکل شود و اختلافات بالا بگیرد. پس شاید بهتر باشد برای رسیدن به وضعیت قابل قبول در این زمینه کمی دست نگه دارید و زمانی را برای تقویت مهارت های مربوطه در نظر بگیرید. اما اگر چند سالی از ازدواج شما گذشته و هنوز نتوانسته اید در این زمینه پیشرفت قابل قبولی داشته باشید، بهتر است در شناخت نقاط ضعف خود تلاش کنید. شاید شما با تفاوت های طبیعی بین زنان و مردان در این مورد آشنا نیستید، شاید هنوز نتوانسته اید با همسرتان به صورتی درست به گفتگو بنشینید، شاید هم مهارت هایی چون گوش دادن فعال یا همدلی را بلد نیستید. مطمئن باشید اگر بتوانید به درستی نقطه ضعف خود را بشناسید، می توانید آن را نیز حل کنید.
تقسیم وظایف با انعطاف کافی
در رندگی مشترک شما، تقسیم وظایف به چه صورتی تعریف شده است؟ شاید شما جز آن گروه از افرادی باشید که به صورت سنتی کارهای خانه را مخصوص خانم ها و انجام آنچه را مربوط به بیرون از خانه است وظیفه آقایان می دانند. این تقسیم کار شاید به خودی خود ایرادی نداشته باشد، اگر بخواهید بعد از به دنیا امدن کودک نیز آن را به صورت کامل اجرا کنید، به احتمال زیادی با مشکل روبه رو خواهید شد.
به صورت کلی اگر هنوز نتوانسته اید در زمینه تقسیم وظایف با همسرتان به توافق برسید یا اینکه انعطاف پذیری لازم در این مورد را ندارید، شاید بهتر باشد برای بچه دار شدن فرصتی به خودتان بدهید و هر زمان که توانستید در این زمینه مشکلات تان را به حداقل برسانید، برای آن اقدام کنید. چرا که بعد از بچه دار شدن به ویژه در ماه های ابتدایی ، حجم مسئولیت ها برای همسران و به ویژه مادران به شدت افزایش می یابد و نمی توانند مانند سابق به فعالیت های خود برسند . همکاری همسران در کارها کلیدی ترین موضوع برای پیشگیری و البته کم کردن تعارض هاست . البته توجه داشته باشید رسیدن به نقطه مطلوب، پیش از گذر زمان نیازمند گفتگو و همکاری همسران در کارهاست.
صرف وقت بدون محدودیت
اگر شرایط تحصیلی، کاری و به صورت کلی زندگی شما طوری است که مجبورید از صبح تا شب درگیر فعالیت های بیرون از خانه باشید، شاید بهتر باشد پیش از اقدام برای بچه دار شدن درباره سبک زندگی خود تجدید نظر کنید. هر چند به صورت معمول انتظار این است که مادران بعد از به دنیا آمدن کودک حداقل شش ماهی را در خانه باشند، توجه داشته باشید پدران نیز ناچارند بعد از بچه دار شدن زمان بیشتری را در خانه سپری و به کارهای خانه و البته کودک خود رسیدگی کنند. این موضوع از آن نظر اهمیت دارد که اگر هر کدام از همسران نتواند آن طور که باید و شاید در خانه فعالانه حضور داشته باشد، احتمال دلخوری و ایجاد سوءتفاهم افزایش می یابد.
البته در قبال این موضوع می توانید دو نوع برخورد داشته باشید. نخست این که اگر سرتان خیلی شلوغ است، دست روی دست بگذارید تا بالاخره یک روز صبح از خواب بیدار شوید و ببینید حجم مسئولیت های شما کم شده است و امکان بچه دار شدن پیدا کرده اید و دوم این که به صورتی واقع بینانه با همسرتان در این مورد صحبت و برای کاهش کارهای بیرون خانه برنامه ریزی کنید . البته توجه داشته باشید در غالب اوقات این کار مستلزم چشم پوشی کردن از یک سری فعالیت های دلخواه شما خواهد بود. اما خب همان طور که از قدیم هم گفته اند «هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد!» البته لازم نیست خیلی هم احساس خسران کنید چرا که مدتی بعد از تولد فرزندتان متوجه خواهید شد ضرر نکرده اید.
در این موارد تامل نکنید
در برخی شرایط به تاخیر انداختن بچه دار شدن چندان توصیه نمی شود. اولین و مهم ترین این شرایط مربوط به زمانی است که افراد در سنین بالا ازدواج کرده اند. اگر سن هر دو همسران بالای 30 سال و به ویژه اگر سن خانم بالای 35 است، بهتر است اگر تصمیم به بچه دار شدن دارند به هیچ عنوان این کار را به تعویق نیندازند. چرا که با افزایش سن احتمال بارداری ناموفق یا به دنیا آمدن کودک عقب مانده یا مشکل دار افزایش می یابد. البته این به معنای آن نیست که این گروه از افراد می توانند بدون آمادگی بچه دار شوند. اگر شما چنین شرایطی دارید لازم است تلاش مضاعفی برای آماده شدن برای پدر و مادر شدن انجام دهید تا بتوانید هر چه زودتر به آمادگی لازم برسید.
اما یکی دیگر از موقعیت هایی که لازم است در صورت قرار گرفتن در آن برای بچه دار شدن به صورتی متفاوت تصمیم گیری کنید، زمانی است که می دانید درآینده ای نزدیک وضعیت زندگی شما به صورتی تغییر خواهد کرد که امکان بچه دار شدن را برای شما دشوار می سازد.
به عنوان مثال اگر در حال حاضر می دانید بعد از اتمام تحصیل ناچار به رفتن سربازی یا گذراندن طرح در شهری دیگر و دور از خانواده خود هستید یا والدین شما، که روی کمک آنها حساب کرده اید، از شما برای مدتی دور خواهند شد، شاید بهتر باشد پیش از قرار گرفتن در موقعیتی دشوارتر برای بچه دار شدن اقدام کنید.


نرگس عزیزی، کارشناس ارشد مشاوره