آرامیس مشاور




بازی، کلید ورود به دنیای کودک مطلب ویژه

این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)
نوشته شده توسط  | منتشرشده در: مقالات عمومی

آیا تا کنون خودتان را جای کودکتان قرار داده اید؟
معمولاً برای آنکه حس شخص دیگری را درک کنیم، خود را جای او قرار می دهیم. پاسخ دهی مادر به کودک نیز از همین مسیر اتفاق می افتد . در واقع مادر خود را جای کودک می گذارد و می فهمد که کودک چه حسی دارد؛ اما از کجا می توان فهمید که طرف مقابل واقعاًما را درک کرده است؟

مادر! فقط کافی نیست که به من بگویی دوستم داری ، مرا می شناسی و به یاد می آوری ... تو باید این را به نحوی به من نشان دهی که باورت کنم! به عبارت دیگر، من احتیاج دارم که دوست داشتن تو را در قلبم احساس کنم، به جای اینکه آن را با کلماتی بشنوم که فقط آنها را به زبان می آوری.
حالا چطور می توانیم برای لغاتی که به کار می بریم پشتوانه عاطفی نیز داشته باشیم تا تاثیر روانی بهتری داشته باشد. تماس عاطفی مادر با کودک و درک دنیای درونی اش احساس منحصر به فردی را در کودک ایجاد می کند که هیچ درمانگری قادر به شبیه سازی آن نیست و برای این منظور یادگیری زبان کودک بسیار اهمیت دارد.
بازی، زبان کودک است و اسباب بازی ها واژگانی هستند که می توانند کلید ورود بزرگ سالان به دنیای کودکان باشند. حال چقدر ما به عنوان یک والد با این زبان و کاربردهایش آشنایی داریم؟ چقدر برای فرزندمان در نوع بازی و اسباب بازی هایش حق انتخاب قائل هستیم؟ و چقدر برای حضور بی قید و شرط، خالی از قضاوت و نصیحت در بازی های کودکمان زمان صرف می کنیم؟
در درون هر بزرگ سالی نیز یک بخش کودکانه وجود دارد که معمولاً در تضاد با بخش بزرگ سال است. گاهی نادیده گرفتن این بخش کودکانه در ما به احساس ناکامی و خشم می انجامد و اگر به عنوان یک «بررگ سال/والد/ مراقب» به آن آگاهی پیدا نکنیم، ناخواسته کودک را نادیده گرفته ایم و یا در مراقبت از او کوتاهی کرده ایم.
شما به عنوان یک والد، ابتدا باید از خودتان مراقبت کنید تا سپس بتوانید والد خوبی برای فرزندانتان باشید!
بازی چطور فعالیتی است که ما آن را این طور مهم می دانیم؟ منظور ما از بازی چیست؟ در کتاب فرهنگ «وبسترن» بازی را حرکت کردن به اطراف با یک حالت زنده، جست و خیز کردن و یا سبک پریدن به این سو وآن سو و سرعت خود را کم و زیاد کردن در حال حرکت تعریف کرده اند. البته برای بازی تعاریف مختلفی وجود دارد، به همین دلیل امروزه بسیاری از روان شناسان در هنگام تعریف بازی ابتدا این را مطرح می کنند که چه چیزی بازی نیست؟! به یک مفهوم شاید بتوان گفت که بازی کار نیست ، هم چنین یکنواخت نیست و زمان شروع و خاتمه ندارد. سوال دیگری که در این زمینه مطرح می شود این است که آیا کودک برای انجام بازی لزوماً به اسباب بازی نیز احتیاج دارد؟ در جواب باید گفت که کودک ممکن است با انگشتان خود به یک بازی سرگرم کننده بپردازید؛ اما معمولاً وسایل بازی برای بچه های کم سن تر بسیار مهم هستند، اما کودکان بزرگ تر ممکن است هنگام بازی فقط به تصور اتشان بسنده کنند.
وقتی بحث حق و حقوق پیش می آید، کودکان نیز از حقوقی برخوردارند . آیا می دانستید که طبق کنوانسیون حقوق کودکان در یونیسف، بازی یکی از حقوق اساسی هر کودک است و والدین وظیفه دارند امکانات بازی و تفریحی متناسب با سن هر کودک را برایش فراهم کنند.
به باور متخصصان، بازی برای سلامت و رشد کودک مانند غذا خوردن، نفس کشیدن و خوابیدن لازم و مفید است. به اعتقاد پیاژه ، بازی قسمت اصلی زندگی کودک پیش از دبستان را تشکیل می دهد و جنبه مهمی از رشد شناختی ، اجتماعی، عاطفی، فیزیکی ، هوشی و پرورش خلاقیت در کودک است و باید گفت که اساساً شخصیت یک فرد بزرگسال در بازی های کودکی او قرار دارد. همه ما زمانی کودک بوده ایم و دوست داشته ایم که بزرگتر ها ما را بیشتر درک کنند. شما دوست دارید وقتی فرزندانتان بزرگ شدند چه خاطره ای را از دوران کودکی برای فرزندانشان تعریف کنند و چطور پدر و مادری برای فرزندان خود باشند؟

سعیده مصطفوی، کارشناس رشد روانشناسی بالینی

بازدید 2111 بار

نظر دادن

جهت ارتباط بعدی با شما، خواهشمند است ایمیل صحیح وارد نمایید.
کلیه اطلاعات شما نزد ما محرمانه خواهد بود.
لطفا نظرات خود را به زبان فارسی تایپ کنید.