1- انسجام اجتماعی: این عامل به زیر مقوله هایی مانند بیکاری، پیوند بیمارگونه سیاست با اقتصاد ، معشیت، طلاق عاطفی، رفع مسئولیت، جنگ و تهدیدات، ابهام و نوسان قیمت ها و ... تقسیم می شود.
2- شکوفایی اجتماعی: این عامل بیشتر مربوط به احساسی است که شهروندان از بحث امنیت، شادی و توزیع عادلانه ثروت و درآمد دارند. هویت اجتماعی و رفتار شهروندی نیز در اینجا مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.
3- مشارکت اجتماعی: خودکارامدی و برقراری ارتباط موثر موارد مرتبط با این عامل است.
4- پذیرش اجتماعی: رواج رذیلت های اخلاقی در جامعه مانند دروغ، غیبت و تهمت مواردی است که در بررسی این عامل به آنها پرداخته می شود.

بررسی ها نشان می دهد عوامل مرتبط با سلامت اجتماعی در جامعه ما نسبت به گذشته پایین تر آمده و احساس بهزیستی اجتماعی کمتر شده است. وقتی این احساس پایین بیاید افراد سلامت روانی و سلامت اجتماعی شان را از دست داده یا این سلامت را احساس و ادراک نمی کنند و به عبارت عامیانه حال شان خوب نیست. خشونت، نزاع، درگیری و حتی پدیده ای مانند زورگیری ابعاد و نشانه های از دست رفتن سلامت اجتماعی جامعه است همان طور که ، وقتی سلامت اجتماعی جامعه از بین برود، این پدیده ها شیوع بیشتری می یابند.
اگر به دنبال کاهش رفتارهای خشونت آمیز در جامعه هستیم باید عوامل موثر بر سلامت اجتماعی شهرندان را بهبود ببخشیم، ارزش های اخلاقی، مذهبی و معنوی را در جامعه ترویج دهیم و دولت مردان و سازمان های مربوطه را برای افزایش کیفیت زندگی براساس استانداردهای تدوین شده ترغیب کنیم . این رمز داشتن شهروندان سالم و با اخلاق است.

دکتر مجیدی صفاری نیا – روان شناس و رییس انجمن روان شناسی اجتماعی ایران